ΛΕΠΤΟ ΛΕΠΤΟ

ΛΕΠΤΟ ΛΕΠΤΟ

10/12/2021

Λεπτό λεπτό ,

ανεβαίνω πάνω στο καπνό από το τσιγάρο

και θέλω να ταξιδέψω με τους ανέμους ,

δυτικούς ανέμους ανατολικούς ανέμους

προς το άγνωστο μα είναι τόσο ελαφρύ

το χριστουγεννιάτικο όνειρο μου

ένα φύσημα καπνού

και που να κρατηθώ

σαν ένας μεθυσμένος αέρινος χιονάνθρωπος.

Θα ταξιδέψω πάνω σε μαγεμένα όνειρα,

η μπορεί και σε λαθεμένες σκέψεις και δεν ξέρω

που θα πάω μήπως ο χρόνος με εμποδίσει να ανέβω ψηλά,

η μήπως με ρίξει μέσα σε μια θάλασσα συναισθημάτων …

Ακριβοί ορίζοντες μακρινοί άγνωστοι που μετράτε το παρελθόν

και δέχεστε το μέλλον όποιο και αν είναι αυτό

κι αν έχει πόνο και αν έχει θάνατο η έρωτα και αν έχει καταστροφή

η πάθος μισαλλοδοξία η τρέλα ,

ότι κι αν έρθει προς το μέλλον

οι ορίζοντες είναι τόσο μαλακοί και εύπλαστοι ,

το δέχονται το απορροφούν και το στολίζουν ψεύτικα

για να το κάνουν παρελθόν ,

ένα παρελθόν

που εκεί το εξετάζουν οι ειδικοί

αυτοί που δεν το έζησαν

με μια καύτρα τσιγάρου αναμμένη

ένα μπουκάλι ακριβό ουίσκι και με φιλοσοφία περιττή

και αποκομμένη από την πραγματικότητα του μέλλοντος

και προσαρμοσμένη σε ένα παρελθόν χωρίς εμπειρίες

λεπτό προς λεπτό ο καπνός σου λέω μας κυριεύει

και γίνεται μια ομίχλη ,

τεράστια που κυριεύει

με μεθυσμένες απόψεις την συνέχεια …

Λεπτό προς λεπτό σου δίνω ότι έχω και χάνομαι ψυχικά

εκεί μέσα σε μια πλάστη εμπιστοσύνη του χθες και του αύριο

προσπαθώντας να σε καταλάβω και εσένα ξεγελώντας

την σκέψη και ελπίζοντας ότι δεν θα ξανα ξημερωσει

χωρίς εσένα κοντά μου

Δεν θα τολμήσω να σου πω άλλο τίποτε

εκτός από μια λέξη που δεν λέγεται από πολλούς αληθινά .

Σ αγαπώ

σε χρειάζομαι τώρα όχι για αυτό που είσαι ,

όχι για αυτό που είμαι ,

αλλά για αυτό το δικό σου λεπτό που μπορείς και το χαρίζεις

σ ένα δικό μου λεπτό .

Η σ ένα αιώνα χιλιετιών να προχωράμε μαζί

και να μου δίνεις τα ποιο ακριβά δώρα του κόσμου

ένα χάδι ένα φιλί μια αγκαλιά ένα λεπτό

και να ωριμάζεις δίπλα μου χάνοντας μια ζωή

για ένα λεπτό που μπορούσες να δώσεις στην αιωνιότητα,

άγνωστη μετά γεννιέσαι πεθαίνεις και συνεχίζεις και συνεχίζω ,

συναντιόμαστε και χανόμαστε πονάμε γελάμε ερωτευόμαστε ,

μια άγνωστη ένα άγνωστο και συνεχίζουμε το αιώνιο ταξίδι ,

που ξεκινά πάντα από μια καύτρα μια φλογιτσα ένα καπνό

και ταξιδεύει προς το μέλλον ,από ένα άγνωστο παρελθόν

σ ένα άγνωστο μέλλον .

Τελικά

αυτό που μένει είναι η αγάπη

ο άνθρωπος τα αισθήματα και τα όνειρα πάνω σ αυτά

μπορούμε να πλάσουμε όλη την ιστορία

τότε ίσως να έχουμε μια καλύτερη άποψη

για τους ορίζοντες

τους χιλιάδες ορίζοντες που χρειάστηκαν χιλιάδες λεπτά ,

και χιλιάδες φωτιές του μυαλού και τις σκέψεις

για να μας προσπεράσουν και εμάς μια στιγμή ένα λεπτό ,

και να φύγουνε προς το άγνωστο μέλλον,

από ένα άγνωστο μακρυνό ξεχασμένο παρελθόν …

ΠΟΙΗΣΗ

ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΝΔΡΕΟΥ